Dierendag hoort er voor alle dieren te zijn…

Dat was het motto waarmee we aan de gang gingen. Voor onze honden kwam er een alternatief parcours voor de twee trainingsavonden rond dierendag: een hoepelsprong, een bloembaksprong, het ronden van een markeringspaal, een borstelsprong, nog een hoepelsprong en een waterbaksprong om het af te maken met de oefening “vak”. Wat een uiteenlopende manieren bedachten onze honden om dit kleine parcours te lopen…
Een van de honden ging er met het deksel van de snoeppot vandoor; dat was zììn buit… zie het maar terug te krijgen…. Een andere hond ging doodleuk in de waterbak liggen in plaats van er overheen te springen, zo van :”zie mij er maar uit te krijgen”. Ook pootje baden was erg geliefd. Met veel enthousiasme was er een hond die in een keer de vier staanders van de oefening “vak” omver trok.. Een kleine greep uit de vele mooie en komische voorvallen van die twee avonden.

Maar de doelstelling was om dit als een “piekenrace” te doen en zo geld op te halen voor een goed doel waar honden en andere dieren die het niet zo goed getroffen hebben in het leven een “dierendag” te gunnen. Voor dat doel was in twee avonden tijd ruim 240 euro opgehaald. Zoys rondde het af op 250 en had al aangegeven het bedrag te verdubbelen. Dus dat werd maar liefst een bedrag van 500 euro voor het goede doel. Er kwam een mooie grote cheque met het bedrag erop en die zouden we overhandigen.

Het goede doel wat gekozen werd was Stichting Dierenthuis in Almere.  Deze stichting vangt honden en katten en paarden op uit hele moeilijke situaties. Vaak uit het buitenland, en bij zowel fysieke als gedragsproblemen als combinaties zijn ze vaak de laatste uitkomst. De dieren zijn dan niet meer herplaatsbaar en vinden daar een thuis. 

Met een aantal mensen van Zoys zijn we naar het Dierenthuis gegaan. Zaterdag 28 oktober om twee uur hadden we afgesproken daar te zijn. Op de parkeerplaats werden we (Lisa, Pascal, Eline, Corine, Bas en Frieda verwelkomd door vrijwilligers en door een flink aantal katten. In de struiken verscholen zat een varkentje die de boel vanuit zijn veilige stek even zat te bekijken.De katten liepen vrij rond en kwamen graag een aai halen.

Eenmaal binnen werden we ontvangen door een aantal vrijwilligers en ook een van de oprichters was erbij. We kregen koffie/thee en een plak koek erbij en iedereen kwam even bij. Terwijl Lisa haar thee met koek nuttigde deed een van de katten een verwoede poging echt ieder kruimeltje van haar bordje te snoepen. Dat was hét moment om de cheque aan te bieden.
Groot was de dankbaarheid dat Zoys dat voor hun dieren gedaan had.  Al snel bleek dat het geld niet overbodig was…. de dieren die daar zitten hebben op een of andere manier allemaal een stevig traumatisch verleden. Van fysieke problemen tot gedragsproblemen, allemaal hadden ze een of andere heel heftige situatie doorgemaakt. Heel vaak de schuld van mensen, waarbij de dieren de dupe waren. Veelal dieren uit het buitenland. Maar in het dierenthuis wordt echt alles gedaan om hen toch een goed leven te gunnen.

De rondleiding begon bij de ruimtes voor medische doeleinden, echt van alles was aanwezig om de gezondheid van de dieren bij te houden en te kunnen verbeteren wat in de gegeven situatie nodig is. Alleen de dierenarts wordt betaald, de rest wordt gedaan door vrijwilligers.
We bekeken een aantal hondenkamers, waar stuk voor stuk bedden, hondenstretchers, manden en dekens waren. Er was in elke kamer een huiselijke sfeer met een behaaglijke temperatuur. Ook was er in bijna elke kamer de mogelijkheid voor de honden om in en uit te lopen. Naar buiten geeft de mogelijkheid om dicht in de buurt te zijn, maar ook om een eind te kunnen rennen en ook om te kunnen zwemmen. Veel honden zijn gehandicapt, missen poten of hebben andere problemen. En dan te zien dat je handen te kort komt om te aaien. Ondanks al hun ellende vinden velen het toch heerlijk om geaaid te worden en dat laten ze duidelijk merken. De “rolstoelbrigade” was heel confronterend. De heftige fysieke problemen tegenover de levensblijheid van die honden. Het vertrouwen dat ze ondanks alles toch in de mensen hebben is toch onvoorstelbaar. Dankbaar is om te zien dat zij goed verzorgd worden om toch een zo dierwaardig mogelijk leven te hebben. Dat ze blij zijn met het leven.

Tekst geschreven door Frieda Verwij
Foto’s zijn van Pascal van der Meiden